Z dniem 30 listopada 2022 r. upływa termin na złożenie oświadczenia o zamrożenie cen. Dotyczy to również działalności jednoosobowych.

[W przypadku gospodarstw domowych termin na złożenie oświadczenia upływa 30 czerwca 2023 r., ale dotyczy on tylko tych gospodarstw, które są uprawnione do zwiększonych limitów, tj. gospodarstw domowych z osobami z niepełnosprawnościami (do 2 MWh rocznie) , z Kartą Dużej Rodziny oraz rolników (do 2,6 MWh rocznie) oraz dla działek w rodzinnych ogrodach działkowych (do 250 kWh rocznie).]

Termin 30 listopada jest istotny. Jeśli oświadczenie zostanie złożone po tej dacie, z niższych cen prądu nie będzie można skorzystać od 1 grudnia 2022 r., a dopiero od miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono oświadczenie.

Czyli w przypadku złożenia oświadczenia w grudniu 2022 r. ceny prądu zostaną zamrożone z dniem 1 stycznia 2023 r.

Z zamrożenia cen mogą skorzystać:

• mikro przedsiębiorcy, tj. podmioty zatrudniające średniorocznie maksymalnie 10 pracowników i osiągnęli roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości 2 mln euro w polskich złotych lub też suma aktywów jego bilansu finansowego sporządzonego na koniec jednego z tych 2 lat nie przekroczyła równowartości 2 mln euro,
• mali przedsiębiorcy, tj. podmioty zatrudniające średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz i osiągnęli roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro i nie są mikro przedsiębiorcą,
• średni przedsiębiorcy, tj. podmioty zatrudniające średniorocznie mniej niż 250 pracowników  i osiągnęli roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro i nie są mikro przedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą.

Złożenie oświadczenia pozwoli na zamrożenie ceny na poziomie maksymalnym 785 zł za MWh.

Maksymalna cena prądu będzie stosowana w okresie od 1 grudnia 2022 do 31 grudnia 2023 r.

Oświadczenie o zamrożeniu cen prądu, będzie można złożyć w następujący sposób:

• elektronicznie, w tym celu potrzebny będzie kwalifikowany podpis elektroniczny, podpis zaufany lub podpis osobisty (certyfikat z e-Dowodu).

Podpisany dokument w formie pliku pdf trzeba przesłać na wskazany przez dostawcę energii adres e-mail;

• pocztą, oświadczenie można wydrukować i podpisać własnoręcznie, a następnie wysłać na adres wskazany przez dostawcę energii;
• osobiście, oświadczenie można złożyć również w punktach obsługi klienta danego dostawcy prądu.

We wniosku o zamrożenie cen prądu na maksymalnym poziomie 785 zł/MWh, trzeba będzie podać takie dane jak:

• nazwa, adres siedziby firmy, NIP lub PESEL,
• telefon lub e-mail, dane kontaktowe do osób reprezentujących spółkę,
• numer punktu poboru energii elektrycznej (PPE),
• kategorię odbiorcy uprawnionego,
• datę zawarcia umowy sprzedaży energii albo umowy kompleksowej dla każdego PPE.

W kolumnie 4 tabeli należy wpisać historyczne zużycie prądu np. z 2021 r. albo 2022 r. i przekształcić te dane na prognozę dla okresu 1 grudnia 2022 r. - 31 grudnia 2023 r. Jeżeli planowane jest zwiększenie zużycia prądu to należy wpisać planowaną prognozę na 2023 r. W kolumnie 5 i 6 wpisać należy dane procentowe pokazujące, ile prądu dla danego PPE (według prognozy z kolumny 4) zostanie zużyte na cele objęte ceną maksymalną i nieobjęte tą ceną. Obie kolumny muszą się sumować do 100%.

Maksymalna cena prądu dotyczy energii elektrycznej zużytej na potrzeby podstawowej działalności.

Dlatego też w oświadczeniu przedsiębiorca będzie musiał poinformować, ile prądu (procentowo) z danego PPE jest zużywane na cele objęte ceną maksymalną i nieobjęte tą ceną (suma musi wynieść 100 proc.).

Wzór oświadczenia udostępniony przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska znajduje się w załączniku do pobrania poniżej.

Od 01.01.2023 r. wszyscy płatnicy składek mają obowiązek posiadania konta na PUE ZUS. Obowiązek dotyczy wszystkich płatników, niezależnie od tego, czy składki opłacają tylko za siebie, czy także za pracowników. Link do rejestracji i logowania:

https://www.zus.pl/pue/rejestracja

https://www.zus.pl/portal/logowanie.npi

Instrukcja rejestracji i logowania: https://www.zus.pl/portal/pomoc/index.html?faq0005.html

Czy osobie zatrudnionej na umowie zlecenie będzie przysługiwał płatny urlop?

Pismem z dnia 5 października 2022 r. (znak III.7041.9.2022.LN) Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się do Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z wnioskiem o przedstawienie stanowiska w sprawie zapewnienia prawa do odpoczynku osobom świadczącym pracę na podstawie umów cywilnoprawnych – np. w oparciu o umowę zlecenia, umowę o dzieło czy też samozatrudnionym.

Rzecznik Praw Obywatelskich skierował wystąpienie do Ministra Rodziny i Polityki Społecznej na skutek wniosku Związku Zawodowego Filmowców (ZZF) o podjęcie działań w zakresie uregulowania norm dotyczących minimalnego czasu wypoczynku osób samozatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych. ZZF wskazał, że filmowcy świadczą pracę wyłącznie w oparciu o umowy cywilnoprawne.

Zgodnie z art. 66 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: „Pracownik ma prawo do określonych w ustawie dni wolnych od pracy i corocznych płatnych urlopów; maksymalne normy czasu pracy określa ustawa”.

Jak wskazała M. Florczak-Wątor [w:] Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, wyd. II, red. P. Tuleja, LEX/el. 2021, art. 66:

„Prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przysługuje „każdemu”. Należy przyjąć, że chodzi tu o każdego, kto wykonuje pracę, bez względu na jego status prawny. Prawo to nie jest zatem zastrzeżone wyłącznie dla pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy, ale przysługuje również osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych, osobom samozatrudnionym, wolontariuszom, funkcjonariuszom publicznym, żołnierzom itd”.

Biorąc pod uwagę Konstytucję RP także osoby świadczące pracę w oparciu o umowy cywilnoprawne (np. umowę zlecenia) powinny faktycznie móc realizować prawo do wypoczynku. Należy jednak pamiętać, że chociażby umowa zlecenie jest wykorzystywana w bardzo różnych sytuacjach. Czasami zlecenie jest wykonywane pod kierownictwem pracodawcy, w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym. W zasadzie zleceniodawca może w takich przypadkach domagać się ustalenia istnienia stosunku pracy. W innych wypadkach zlecenie ogranicza się do wykonywania ściśle określonych czynności w określonym czasie np. przeprowadzenie wdrożenia systemu informatycznego w firmie. W takim przypadku zleceniodawca  z założenia, przez krótki okres czasu, ma świadczyć intensywną pracę na rzecz zleceniobiorcy. Podobnie wygląda sytuacja prawnika przyjmującego zlecenie na prowadzenie sprawy sądowej. Problematyczne może okazać się także uregulowanie prawa do odpoczynku osób, które faktycznie rozliczają się ze swoim zleceniodawcą w oparciu o ilość przepracowanych godzin. Zleceniobiorca może przecież po prostu przez pewien czas nie pracować i w ten sposób realizować prawo do wypoczynku.

Pomijając problemy wynikające z ogromnej różnorodności stosunków cywilnoprawnych których potencjalnie może dotyczyć regulacja, potencjalne wprowadzenie płatnego urlopu dla umów zlecenia przyniesie dodatkowe koszty przedsiębiorcom. Nie negując konstytucyjnego prawa do wypoczynku, należy zauważyć, że w dobie galopującej inflacji, stale rosnących cen gazu i energii, nie powinno się obciążać pracodawców kolejnymi kosztami.

Ewentualne  wprowadzenie urlopu i norm regulujących czas pracy dla osób zatrudnionych w oparciu o umowy cywilnoprawne wymaga przede wszystkim woli politycznej rządzących. Obecnie sprawa jest na etapie wystąpienia Rzecznika Praw Obywatelskich do właściwego ministra. Jej dalszy bieg zależy głównie od decyzji politycznej. Niemniej sprawa ma istotne znaczenia dla przedsiębiorców i wymaga monitoringu.

W dniu 26 września 2022 r. zostały opublikowane rekomendacje Prezesa UOKiK (dalej: „Rekomendacje”) zawierające wytyczne dotyczące oznaczeń treści reklamowych przez Influencerów.

Zgodnie z definicją zawartą w Rekomendacjach Influencer (od ang. influence – wpływ) jest to „twórca aktywnie prowadzący swoje media społecznościowe, komunikujący się ze swoimi obserwatorami […]”.

Stworzenie Rekomendacji miało na celu ochronę konsumentów oraz zwiększenie ich świadomości w zakresie treści publikowanych w mediach społecznościowych. Niezgodne z prawem jest takie reklamowanie produktów przez Influencerów, które może wprowadzić konsumenta w błąd, np. brak wyróżnienia materiałów reklamowych i nieodróżnianie ich od materiałów niekomercyjnych. Wszelkie udostępniane przez Influencerów materiały, które wiążą się z uzyskaniem przez nich jakiejkolwiek korzyści majątkowej muszą zostać oznaczone jako treść reklamowa. 

Prezes UOKiK wskazał w Rekomendacjach nieuczciwe praktyki rynkowe:

- zaniechanie wprowadzające w błąd – polega na pominięciu istotnych informacji potrzebnych przeciętnemu konsumentowi do podjęcia decyzji dotyczącej umowy i tym samym powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym);

- kryptoreklama – polega na wykorzystywaniu treści publicystycznych w środkach masowego przekazu w celu promocji produktu w sytuacji gdy przedsiębiorca zapłacił za tę promocję, a nie wynika to wyraźnie z treści lub z obrazów lub dźwięków łatwo rozpoznawalnych przez konsumenta (art. 7 pkt 11 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym);

- czyn nieuczciwej konkurencji - wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji).

Wobec powyższego w Rekomendacjach został wyróżniony charakter komercyjny podejmowanych przez Influencerów współprac z różnymi markami, których oznaczenie jest konieczne w celu uniknięcia kar prawnych. Wśród współprac komercyjnych zostały również wskazane autopromocje czyli reklamę marki własnej, a także prezenty czyli popularne paczki PR, których oznaczanie zgodnie z Rekomendacjami jest również obowiązkowe.

W Rekomendacjach zostały  zróżnicowane rodzaje podejmowanych przez Influencerów współpracy komercyjnych, np. ze względu na sposób zawarcia umowy, formę wynagrodzenia, wpływ reklamodawcy na materiał oraz czas trwania współpracy. Warto podkreślić, że obowiązek oznaczenia treści reklamowej istnieje niezależnie od tego w jaki sposób rozlicza się Influencer (pieniężnie, w zamian za rabat czy w zamian za otrzymany produkt) oraz sposób zawarcia przez niego umowy (forma papierowa, przez e – mail, telefon czy komunikator) – wszystkie bowiem materiały zawierające przekaz handlowy, za które Influancer otrzymał korzyść materialną, powinien jasno oznaczać jako MATERIAŁ REKLAMOWY i wskazywać promowaną markę.

Zmiana umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która nie została zgłoszona do sądu rejestrowego w terminie sześciu miesięcy od dnia jej dokonania, nie wywołuje skutków prawnych (art. 256 § 3 w zw. z art. 169 § 1 KSH). Uchwała SN z 29.4.2022 r., III CZP 75/22

Wymóg zgłoszenia zmiany umowy spółki do sądu rejestrowego narzuca art. 255 § 1 k.s.h. i art. 256 § 1 k.s.h. Z kolei według odesłania z art. 256 § 3 k.s.h., odpowiednio stosuje się m.in. art. 169 k.s.h. do każdej zmiany umowy, bez względu na zakres czy znaczenie tych zmian. Jednak nie wskazano w treści tego przepisu, jakie konkretnie zmiany mogłyby ewentualnie podlegać rygorom z art. 169 k.s.h.

Sąd Najwyższy orzekł, że „Konstrukcja z art. 169 k.s.h. przewidująca rozwiązanie umowy wskazuje, że nie ma tu nieważności bezwzględnej umowy spółki, zaś zastosowana przez ustawodawcę sankcja ma skutek wyłącznie ex nunc. Założenia leżące u podstaw takiej charakterystyki skutku naruszenia obowiązku z art. 169 k.s.h. (sama czynność prawna nie jest wadliwa, staje się wadliwa dopiero w następstwie braku realizacji obowiązku rejestrowego) uwzględniające bezpieczeństwo obrotu, stają się aktualne również w ramach problematyki zmiany umowy spółki. Niespełnienie warunków określonych w art. 169 k.s.h. powoduje utratę mocy obowiązującej uchwały. Stąd przyjęta w uchwale formuła o „bezskuteczności” zmiany umowy spółki, jako konsekwencji uchybienia sześciomiesięcznego terminu na zgłoszenie zmiany do sądu rejestrowego.”