W dniu 8 maja 2024 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał postanowienie w sprawie C-424/22, w którym zajął stanowisko, iż zastosowanie przez bank zarzutu zatrzymania jest niedopuszczalne w sytuacji, w której prowadziłoby to do odebrania konsumentowi możliwości uzyskania świadczeń zasądzonych na podstawie prawomocnego wyroku sądu. Trybunał uznał za niedopuszczalne  uzależnienie wypłaty zasądzonych środków na rzecz konsumenta od zaofiarowania przez tego konsumenta zwrotu albo zabezpieczenia zwrotu całości świadczenia otrzymanego od banku w ramach nieważnej umowy kredytowej.

Wyrok Trybunału stanowi  rozszerzenie wyroku z dnia 14 grudnia 2023 r. w sprawie C-28/22, zgodnie z którym zarzut zatrzymania nie może doprowadzić do tego, że kredytobiorca zostanie pozbawiony należnych mu odsetek za cały okres postępowania sądowego.

Autor: Waldemar Węgrzyn Aplikant Adwokacki

W środę 13 marca 2024 r. Parlament Europejski zatwierdził akt w sprawie sztucznej inteligencji, który ma za zadanie zapewnić bezpieczeństwo, kontrolę i przejrzystość przy stosowaniu SI, przy jednoczesnym zapewnieniu jej dalszego rozwoju. Rozporządzenie jeszcze oczekuje na ostateczną weryfikację w procedurze sprostowania dokonywanej przez prawników lingwistów, jednakże ma ono zostać przyjętej jeszcze przed końcem kadencji PE.

Do głównych regulacji przedstawionych w akcie w sprawie sztucznej inteligencji należą:

• zakaz używania systemów biometrycznych pobierających wizerunki twarzy z Internetu lub nagrań telewizji przemysłowej w celu stworzenia bazy danych rozpoznających twarze,
• zakaz używania sztucznej inteligencji manipulującej zachowaniem ludzi czy wykorzystującej ich słabości,
• zakaz używania rozpoznawania emocji w miejscach pracy, placówkach edukacyjnych,
• zakaz klasyfikowania punktowej obywateli,
• zakaz prognozowania przestępczości wyłącznie w oparciu o profilowanie czy ocenę danych cech osoby.

Ponadto usystematyzowano uprawnienia do korzystania z identyfikacji biometrycznej przez organy ścigania czy organy odpowiadające za systemy wysokiego ryzyka (np. opieka zdrowotna, bankowość, infrastruktura krytyczna, edukacja). Organy ścigania będą mogły skorzystać z identyfikacji biometrycznej w określonych przypadkach, uwarunkowaniach i po spełnieniu określonych warunków, do których zalicza się m.in. zezwolenie właściwego sądu. Z kolei w systemach wysokiego ryzyka ma być zapewniona przejrzystość zasad stosowania SI dla obywateli i kontrola tych systemów przez człowieka. Przewidziano także możliwość składania skarg na systemy SI oraz otrzymywanie wyjaśnień decyzji podejmowanych przez systemy SI wysokiego ryzyka, które wpływają na prawa obywateli.

                                                                                                                                                                                                                                                                                      Autor: Ewelina Chmielewska- Aplikant Adwokacki 

Ministerstwo Finansów uruchomiło dla przedsiębiorców i organizacji raport podatnika w e-Urząd Skarbowy (podatki.gov.pl). Raport podatnika zawiera:

• dane identyfikacyjne i adresowe podatnika,
• formę opodatkowania,
• informację o zaległościach podatkowych,
• informację o prowadzonych postępowaniach egzekucyjnych,
• informację o prawidłowościach i brakach w zakresie zaliczek oraz deklaracji podatkowych w danym okresie,
• dane o rachunkach bankowych (również o mikrorachunku podatkowym),
• wykaz pełnomocnictw i wskazanie, który pełnomocnik jest pełnomocnikiem do doręczeń,
• informację o członkostwie w grupie kapitałowej lub grupie VAT.

Raport może być wygenerowany po zalogowaniu na konto w e-US przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i użytkownika konta organizacji, a także przez pracownika urzędu skarbowego podczas wizyty przedsiębiorcy w urzędzie.

Raport ma charakter informacyjny i może nie uwzględniać wszystkich danych zebranych przez Krajową Administrację Skarbową.

Raport utworzony pierwszy raz w danym dniu jest usuwany o północy. Przy generowaniu kolejnych raportów tego samego dnia, informacje tam zawarte będą identyczne jak w pierwszym raporcie. Aby zobaczyć zmiany, należy pobrać raport następnego dnia. Raport jest generowany w formacie PDF.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   Autor: Ewelina Chmielewska- Aplikant Adwokacki 

W dniu 25 stycznia 2024 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-334/22 AUDI przeciwko GQ – polskiemu przedsiębiorcy sprzedającemu nieoryginalne osłony chłodnic zawierające element, którego kształt jest podobny do znaku towarowego AUDI lub jest z nim identyczny i który jest przeznaczony do zamocowania emblematu AUDI.

Sąd Okręgowy w Warszawie zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym, czy sprzedaż części zamiennych takich jak przedmiotowe osłony chłodnicy stanowi, zgodnie z prawem Unii, „używanie oznaczenia w obrocie handlowym” mogące naruszyć funkcje znaku towarowego AUDI oraz czy właściciel tego znaku towarowego może zakazać osobie trzeciej takiego używania.

Trybunał orzekł, że osoba trzecia, która bez zgody producenta pojazdów samochodowych będącego właścicielem unijnego znaku towarowego przywozi i oferuje do sprzedaży części zamienne, a mianowicie osłony chłodnicy do tych pojazdów samochodowych, zawierające element przeznaczony do zamocowania emblematu odzwierciedlający ten znak towarowy i którego kształt jest identyczny ze wspomnianym znakiem lub do niego podobny, używa oznaczenia w obrocie handlowym w sposób mogący naruszać jedną lub więcej funkcji tego znaku towarowego, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

Wskazał także, że przepisy prawa Unii nie ograniczają producenta samochodów będącego właścicielem unijnego znaku towarowego zakazania osobie trzeciej używania oznaczenia identycznego z tym znakiem towarowym lub do niego podobnego w odniesieniu do części zamiennych pojazdów samochodowych, mianowicie osłon chłodnicy, jeżeli oznaczenie to składa się z kształtu elementu osłony chłodnicy przeznaczonego do zamocowania na nim emblematu odzwierciedlającego wspomniany znak towarowy, przy czym nie ma w tym względzie znaczenia, czy istnieje techniczna możliwość zamocowania tego emblematu do wspomnianej osłony chłodnicy bez umieszczenia na niej rzeczonego oznaczenia.

Jednak nie dotyczy to sytuacji, w których użycie znaku towarowego następuje w celu wskazania przeznaczenia danego towaru jako części zamiennej czy akcesorium.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Autor: Ewelina Chmielewska - Aplikant Adwokacki 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 czerwca 2023 r. w sprawie C-520/21 wyraźnie zajął stanowisko, że przy rozliczeniach dokonywanych pomiędzy bankiem a konsumentem z tytułu nieważnej umowy kredytowej opartej o mechanizm waloryzacji do obcej waluty (franka szwajcarskiego), bankom nie przysługują inne roszczenia ponad roszczenie o zwrot kapitału.

W zakresie waloryzacji świadczenia w związku ze zmianą wartości nabywczej pieniądza, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 11 grudnia 2023 r. w sprawie C-756/22 podtrzymał stanowisko z wyroku z dnia 15 czerwca 2023 r. w sprawie C-520/21 oraz wyraźnie stwierdził, że jakiekolwiek inne roszczenia ponad żądania o zwrot kapitału nie przysługują bankom. „Art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, iż w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję bankową za nieważną w całości ze względu na to, że umowa ta zawiera nieuczciwe warunki, bez których nie może ona dalej obowiązywać, stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa państwa członkowskiego, zgodnie z którą instytucja ta ma prawo żądać od tego konsumenta zwrotu kwot innych niż kapitał wpłacony na poczet wykonania tej umowy oraz ustawowe odsetki za opóźnienie od chwili wezwania do zapłaty.”