Autor: Ewelina Chmielewska

Na 2025 r. planowane jest wprowadzenie ustawy o układach zbiorowych pracy i porozumieniach zbiorowych, która stanowi implementację dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2041 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. Wyodrębnienie regulacji jest odpowiedzią na postulaty zgłaszane przez partnerów społecznych oraz realizacją zaleceń Unii Europejskiej dotyczących roli i potencjału układów zbiorowych.

Ustawa zatem będzie wprowadzać:

1. otwarty katalog spraw regulowanych przez układ zbiorowy pracy (do stron układu należeć będzie uzgodnienie czy dokument ten ma zawierać postulaty o charakterze kompleksowym, czy jedynie zmieniać niektóre aspekty stosunków pracy funkcjonujące w przedsiębiorstwie);
2. uproszczoną rejestrację układów zbiorowych pracy (i zakładowych, i ponadzakładowych) poprzez wprowadzenie uproszczonych danych na formularzu elektronicznym do systemu Krajowej Ewidencji Układów Zbiorowych Pracy (KEUZP uzyska status informacji o charakterze publicznym, oczywiście z wyłączeniem treści układów, których widoczność w KEUZP pozostaje w gestii stron układów) oraz ewidencję w tym systemie porozumień zbiorowych zawieranych w drodze rokować przez związki zawodowe oraz pracodawców wraz z protokołami dodatkowymi (widoczność ich treści w KEUZP również jest zależna od decyzji stron porozumienia);
3. możliwość skorzystania z pomocy mediatora w celu ułatwienia prowadzenia stronom rokowań nad układem;
4. określony czas obowiązywania układu zbiorowego pracy (5 lat dla układu zakładowego oraz 10 lat dla układu ponadzakładowego, strony układu będą mogły przedłużyć jego obowiązywanie odpowiednio o 5 lat dla układu zakładowego oraz 10 lat dla układu ponadzakładowego);
5. ułatwienie wystąpienia z układu ponadzakładowego z przyczyn ekonomicznych (dotychczas każde wystąpienie obligowało do zawarcia protokołu dodatkowego na mocy, którego podmiot występujący zostawał wykreślany);
6. uproszenie procedury rozszerzenia układu ponadzakładowego (zgodnie z projektem z wnioskiem do ministra właściwego do spraw pracy o rozszerzenie układu ponadzakładowego zwracać się będzie wspólnie pracodawca nieobjęty żadnym układem i działająca u niego organizacja związkowa).

#układyzbiorowe #porozumieniazakładowe #uzp #zmianywprawie2025 #zmianywprawiepracy

Na rok 2025 r. planowane są następujące zmiany w prawie pracy:

1. Zmiany wynagrodzeń.
   
   Wzrośnie: płaca minimalna, wynagrodzenia za czas choroby, dodatek za pracę w porze nocnej, świadczenia (odszkodowania) dla pracowników związane z mobbingiem i zasadą równego traktowania w zatrudnieniu, maksymalna kwota odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników. Ponadto, wzrośnie zasiłek dla bezrobotnych – z 80% podstawy do 100% w określonych sytuacjach. Wydłuży się też okres jego pobierania – ze 180 do 365 dni dla poszczególnych grup.
   
    
2. Wliczenie umów cywilnoprawnych do stażu pracy.
   
    
3. Rozdzielenie przepisów o układach zbiorowych pracy do osobnej ustawy.
   
   Ustawa o układach zbiorowych pracy i porozumieniach zbiorowych przede wszystkim uprości procedurę rejestracyjną związków zawodowych i umożliwi zwieranie układów zbiorowych pracy na czas określony. Powstanie również system teleinformatyczny – Krajowa Ewidencja Układów Zbiorowych Pracy – który wprowadzi procedurę elektroniczną rejestracji.
   
    
4. Nowe formy dofinansowań i ulg podatkowych dla pracodawców zatrudniających osoby starsze i niepełnosprawne

#prawopracy2025 #zmianywprawie2025 #kodekspracy #praca #minimalnewynagrodzenie #układyzbiorowe #zmianywynagrodzeń #umowycywilnoprawne

15 listopada 2024 r. Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 6 listopada 2024 r. o opodatkowaniu wyrównawczym jednostek składowych grup międzynarodowych i krajowych, która stanowi wdrożenie dyrektywy Rady (UE)2022/2523 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie zapewnienia globalnego minimalnego poziomu opodatkowania międzynarodowych grup przedsiębiorstw oraz dużych grup krajowych w Unii („Pillar 2”).

Pillar 2 dotyczy grup kapitałowych, których łączny skonsolidowany obrót wyniesie minimum 750 mln euro w co najmniej dwóch z czterech lat podatkowych, bezpośrednio poprzedzających dany rok podatkowy. Przepisy dotyczą zarówno spółek dominujących, jak i zależnych. Przewidziane są trzy podatki wyrównawcze: (1) globalny podatek wyrównawczy (zgodny z zasadą IIR, czyli włączenia dochodu do opodatkowania), (2) krajowy podatek wyrównawczy (zgodny z zasadą QDMTT, czyli podatek krajowy wyrównawczy pobierany od nisko opodatkowanych jednostek zlokalizowanych w Polsce i pod polską jurysdykcją), (3) podatek wyrównawczy od niedostatecznie opodatkowanych zysków (zgodny z zasadą UTPR, czyli podatek należny w sytuacji, gdy kraj lokalizacji jednostki nie implementował przepisów).

Oprócz obowiązków finansowo-księgowych, jednostki, których dotyczy Pillar 2 będą musiały składać do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informację o opodatkowaniu wyrównawczym za rok podatkowy oraz zeznanie o wysokości należnego podatku wyrównawczego.

Pillar 2 może szczególnie mieć wpływ na poziom opodatkowania grup kapitałowych, których efektywna stawka podatkowa (ETR) wyniesie poniżej 15% w związku ze stosowanymi ulgami lub preferencyjnymi stawkami podatkowymi (m.in. ulga B+R).

#pillar2 #podatekwyrównawczy #globalnypodatekminimalny #ue #dyrektywa #grupykapitałowe

W październiku 2024 r. powołana przez Prezesa UOKiK grupa robocza zakończyła pracę nad rozwiązaniami mającymi ograniczyć ryzyko transakcji oszukańczych podczas płatności elektronicznych. W dokumencie pn. „Działania ograniczające ryzyko wystąpienia transakcji oszukańczych. Zalecenia Prezesa UOKiK dla dostawców usług płatniczych” znajdziemy czynniki zwiększające ryzyko oszustwa w usługach płatniczych (np. możliwość zaciągnięcia zobowiązania finansowego z poziomu aplikacji mobilnej lub strony internetowej, płatności kartowe bez fizycznego użycia karty, tzw. CNP, które nie wymagają silnego uwierzytelnienia przez odbiorcę płatności, możliwość dokonana natychmiastowego przelewu środków) oraz 16 propozycji zaleceń, jakie dostawcy usług płatniczych powinni wdrożyć celem zapewnienia jak największego bezpieczeństwa dokonywanych transakcji.

Wśród nich znajdziemy:

1. cooling period, czyli funkcja opóźniająca wykonanie transakcji od złożenia dyspozycji w systemie przez klienta do czasu jej wykonania przez dostawcę,
2. komunikaty voice – w ramach dodatkowej metody uwierzytelniania dostawca usług płatniczych w określonych sytuacjach powinien zainicjować połączenie telefoniczne z klientem w celu potwierdzenia transakcji i otrzymania odpowiedniego kodu uwierzytelniającego,
3. ograniczenie funkcji dotyczących kredytu konsumenckiego dostępnego z poziomu aplikacji mobilnej lub konta klienta w serwisie internetowym,
4. ograniczenie widoczności danych uwierzytelniających na karcie płatniczej – w szczególności numerów CVC/CVV,
5. przycisk „panic buton” / „emergency button”, który umożliwia konsumentom w aplikacji mobilnej i w serwisie internetowym natychmiastową blokadę dokonywania jakichkolwiek transakcji,
6. klucz sprzętowy U2F, tj. metoda silnego uwierzytelniania odporna na przechwycenie sensytywnych informacji przez osoby niepowołane przy pomocy zewnętrznego urządzenia uwierzytelniającego, z którego klient zleca transakcję płatniczą.

Dokument jest możliwy do pobrania na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

#UOKiK #płatości #elektoroniczne #transakcje #oszukańcze #zakupy #online #ochrona #konsument

Na podstawie nowych przepisów Prawa komunikacji elektronicznej, przechowywanie informacji lub uzyskiwanie dostępu do informacji już przechowywanej w telekomunikacyjnym urządzeniu końcowym abonenta lub użytkownika końcowego, np. w telefonie, komputerze (dalej: „urządzenie”) jest dozwolone, pod warunkiem, że abonent lub użytkownik końcowy zostanie uprzednio poinformowany w sposób jednoznaczny, łatwy i zrozumiały o celu przechowywania i uzyskiwania dostępu do tej informacji.

Abonent lub użytkownik końcowy musi mieć możliwości określenia warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do tej informacji za pomocą ustawień oprogramowania zainstalowanego w wykorzystywanym przez niego urządzeniu lub w konfiguracji usługi. Ponadto abonent lub użytkownik końcowy musi wyrazić na to zgodę. Zgoda abonenta lub użytkownika końcowego może być wyrażona za pomocą ustawień oprogramowania zainstalowanego na urządzeniu lub w konfiguracjach usługi.

Przechowywanie informacji lub uzyskiwanie do nich dostępu nie może powodować zmian konfiguracyjnych w urządzeniu użytkownika końcowego i oprogramowaniu zainstalowanym w tym urządzeniu.

Powyższych warunków nie stosuje się, gdy przechowywanie lub uzyskanie dostępu do informacji jest konieczne do wykonania transmisji komunikatu elektronicznego za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostarczania usługi telekomunikacyjnej lub usługi świadczonej drogą elektroniczną, żądanej przez abonenta lub użytkownika końcowego.

Oprogramowanie usługodawcy może być zainstalowane w urządzeniu abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonym do korzystania z danego rodzaju usług lub oprogramowania, pod warunkiem, że abonent lub użytkownik końcowy: (i) przed instalacją oprogramowania zostanie poinformowany bezpośrednio, w sposób jednoznaczny, łatwy i zrozumiały, o celu, w jakim zostanie zainstalowane oprogramowanie, oraz sposobach korzystania przez podmiot świadczący usługi z tego oprogramowania, (ii) zostanie poinformowany bezpośrednio, w sposób jednoznaczny, łatwy i zrozumiały, o sposobie usunięcia oprogramowania z urządzenia, (iii) przed instalacją oprogramowania wyrazi zgodę na jego instalację i używanie.

Autor: Aplikant Adwokacki Ewelina Chmielewska